Prowadzenie indywidualnego przypadku a case management: analiza teoretyczna

Анотація

Artykuł jest poświęcony refleksjom teoretycznym, dotyczącym analizy prowadzenia przypadku i Case Management, tłumaczone jako zarządzanie przypadkiem. W oparciu o analizę literatury przedmiotu, genezę i schemat założeń teoretycznych obie formuły umiejscowiono w metodzie pracy z indywidualnym przypadkiem. Metoda ta wywodzi się z gruntu amerykańskiego, a jej prekursorką była Mary Richmond. Kluczowe staje się nie tylko rozstrzyganie różnic i podobieństw w zakresie teoretycznym metody indywidualnych przypadków, ale także wyodrębnienie istotnych dwóch jej komponentów, które w praktyce wychowawczej, socjalnej, edukacyjnej itp. przyjmują odmienny przebieg. Zasadnicza różnica i korzyść, w przekonaniu autorki tego opracowania, w wymiarze praktyki pomocowej skłania na rzecz  zainteresowania CM. W metodzie indywidualnych przypadków wyodrębniamy dwa jej komponenty. Jednym z nich jest rozpoznawanie sytuacji (wewnętrznej i zewnętrznej jednostki) problemowej (diagnoza sytuacji), prowadzące do sformułowania, wspólnie z potrzebującym planu pracy. Drugi komponent to praca z przypadkiem, na podstawie wcześniej ustalonego planu. Oba komponenty występują zarówno w pracy z indywidualnym przypadkiem prowadzonym w tradycyjnym znaczeniu jak i w Case Management (CM). W tym względzie Case Management może być taką formułą, która zawiera komponent indywidualnego podejścia do odbiorcy oraz obsługuje sieć powiązanych ze sobą usług, pochodzących z różnych źródeł, potrzebnych i dostarczanych jednostce w odpowiedniej ilości we właściwym czasie. Zrozumienie idei Case Management i realizowanie jej na trzech poziomach polityki społecznej: normatywnym, organizacyjnym i operacyjnym z klientem, mogłoby dać szansę na sprawną reorganizację zindywidualizowanego i zintegrowanego systemu usług. Zarządzanie takim procesem to profesjonalna strukturyzacja przebiegu działania, zarządzanie obszarami oraz sieciami.

Dla podnoszenia jakości praktyki pomocowej istotne jest badanie efektywności świadczonej pomocy w wymiarze metodycznego działania oraz technologii dostarczania usługi (wymiar ekonomiczny). W tym względzie właśnie Case Management to innowacyjna technologia organizacji i zarządzania strukturą organizacyjną instytucji, łącząca komponent indywidualnego podejścia do odbiorcy oraz obsługująca sieć powiązanych ze sobą usług.